Het is vroeg in de ochtend. De deelnemer van vandaag (een jongen van 16 jaar) staat buiten het lokaal ongeïnteresseerd tegen de muur te hangen met zijn telefoon in zijn handen. Ik zit in het lokaal aan tafel en heb de deur open laten staan. Ik heb hem uitgenodigd naar binnen te komen als hij zover is. Dat doet hij niet. Wat zou jij doen in zo’n situatie?
Het is de zesde training met deze jongen. Over het algemeen is zijn spanningsboog kort en de opbouw van de hele training gaat ook iets langzamer dan gemiddeld. Toch komt de jongen bijna elke week trouw op zijn afspraak. Het is wel eens voorgekomen dat de training niet door ging maar dat hoort ook wel een beetje bij de doelgroep. Moeilijk lerende pubers….het is de kunst van de herhaling en een lange adem.
Vandaag lijkt het er op dat de jongen vandaag echt niet van plan is om het lokaal binnen te komen. Een paar seconde twijfel wat ik moet doen. Er gaat op zo’n moment van alles door mij heen. Zou er iets voorgevallen zijn onderweg? Waar is de jongen het meest bij gebaat? Hoe zorg ik dat hij binnenkomt zonder dat hij zich gedwongen voelt? Vooral; hoe blijf ik met hem in contact en vind ik aansluiting bij hem? De gedachte die het altijd wint bij mij is…… geen zin heeft vaak een achterliggende reden….welke reden zal dat zijn? Ik zeg tegen hem dat ik Morris ga halen en vervolgens loop ik weg om Morris uit de auto te halen.
Als de jongen echt niet wil is het nu wel de uitgelezen kans om weg te glippen.
Morris komt kwispelend op de jongen af lopen. Ik zie aan Morris zijn lichaamstaal dat de jongen niet extreem veel spanning bij zich draagt. Morris loopt wat heen en weer tussen de gang en het lokaal, alsof hij letterlijk de jongen mee naar binnen wil nemen. Het duurt niet lang voor dat de jongen onder zijn capuchon vandaan contact met mij maakt en besluit om achter Morris mee het lokaal in te lopen. Binnen gaat de jongen zitten en komt steeds meer open. Hij ziet zelf dat Morris steeds vrolijker wordt naarmate hij zelf meer ontspant. Het effect van het spiegelen dat Morris doet is fantastisch! Hoe toegankelijker de jongen zich opstelt hoe aanhankelijker Morris zich gedraagt.
Voor het eerst in al die weken houdt de jongen de hele training vol. Het uur vloog voorbij. Wat ontzettend gaaf! Want ook dat hoort bij de topdog training en de doelgroep moeilijk lerende jongeren, elke stap vooruit is er een. Hoe groot of hoe klein deze dan ook is!
De kunst is om ook de kleine stappen vooruit te blijven zien en te vieren of het een reuzensprong is.