Vorige week was het zo ver! De winnares van de `verjaardag weggeef actie’ Merel kwam kennismaken met CoHond. Als kersje op de taart kwam een oud deelneemsters haar ervaringen vertellen over de topdog training die ze twee jaar geleden bij CoHond heeft gevolgd. Het was een hele mooie en verassende middag.
Merel: Bam, in 2 minuten had Morris mij al gespiegeld, hij liet me precies zien wat al jaren mijn probleem is. Ongelofelijk.
Lees hieronder het hele verhaal van Merel.
Al sinds mijn geboorte ben ik bevoorrecht met een grote voorliefde en passie voor dieren. Toen ik een paar jaar oud was kreeg ik van mijn ouders een konijntje, dolgelukkig dat ik was zat ik bijna 24 uur per dag met mijn konijn op schoot. Al mijn kleren zaten vol gaten maar dit maakte me niets uit. Naar een aantal dagen werd ik echter ontzettend benauwd en moest ik met spoed opgenomen worden in het ziekenhuis waar ik een week aan beademingsapparatuur heb gelegen. Het konijntje moest weg..
Verdrietig dat ik geen huisdier meer mocht omdat mijn ouders bang waren dat ik ook hier allergisch voor zou zijn, sloot ik een deal met mijn vader. Als ik 12 jaar zou worden mocht ik naar de huisarts om een allergie test te laten doen zodat we er precies achter zouden komen waar ik allemaal allergisch voor ben. Een hond dat wilde ik graag, dat was het huisdier wat ik het allerliefste zou willen!
In het jaar dat ik 12 werd kreeg mijn moeder longkanker. Een erg emotionele en zware tijd. Vooral voor mijn moeder die lange tijd in het ziekenhuis heeft gelegen en daarna een lang herstel tegenmoet ging, maar het had op ons alle een grote impact. Als enigst kind had ik alleen mijn vader maar ook hem wilde ik niet altijd belasten en daarnaast miste ik een maatje, een hond. Ondanks de bewogen tijd die we toen doormaakte hield mijn vader zich aan zijn belofte, we gingen naar de huisarts en hebben beide een allergie test gedaan. Overal was ik allergisch voor, grassen, pollen, katten, konijnen noem maar op, behalve honden!
Dit kon toch geen toeval zijn.
Kort daarna zaten we in de auto onderweg naar de fokker waar we een hondje gingen halen. Er waren nog twee hondjes maar één hondje wilde ze houden voor te fokken dus we mochten er één kiezen uit de twee, de rest van het nest was al verkocht. Ik koos voor Pleun (zo hebben we haar genoemd), dit was ons hondje, ik voelde het meteen. Vanaf het moment dat Pleun bij ons is gekomen was ze een grote troost voor ons allemaal. Zoveel vreugde en positieve energie dat we van haar kregen maar ook als je het even moeilijk had dan had ze dit direct in de gaten en kwam ze bij je liggen. Dit is altijd zo gebleven. De manier waarop honden aanvoelen wat er met je gebeurt en je kunnen raken zonder woorden heb ik altijd zo bijzonder gevonden. Ik vind dat ieder mens recht heeft om deze liefde en steun te ervaren. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik al lange tijd vind dat ik hiermee iets moet doen.
Ik werk nu enige tijd als hulpverlener, zowel met lichtverstandelijk beperkte kinderen als met kinderen met een normale begaafdheid. Ik vond het belangrijk om eerst willen ontdekken wat voor een soort hulpverlener ik ben. Daarna wil ik een hond bij mijn hulpverlening gaan betrekken. Daarvoor vind ik het nu tijd. In het werkveld heb ik vaak meegemaakt dat jongeren het lastig vinden om hun emoties te reguleren of om er zelfs over te praten en een hond kan hierbij helpen. Zo ben ik op zoek gegaan naar iemand die hier meer verstand van heeft en die echt maatwerk kan leveren. Ik ben via Google terecht gekomen bij de site van Cohond van Margot Swart. De site sprak me direct aan omdat het zeer toegankelijk was en ik veel herkenning zag in persoon en werkzaamheden. Daarom heb ik Cohond ook opgezocht via Facebook en kwam ik bij een win-actie uit die Margot deed i.v.m. haar verjaardag. Deze heb ik gewonnen en zo zijn we met elkaar in contact gekomen.
Afgelopen maandag (13 juni 2016) hadden we afgesproken in Utrecht bij Lijn 5. Ik was erg nieuwsgierig naar wat deze dag mij zou brengen. Margot had me de dag daarvoor al vertelt via Whatsapp dat er in ieder geval ook een oud cliënt van haar langs kwam om te vertellen over haar ervaring, leuk!
Bij binnenkomst was Margot eerst alleen (zonder hond). We hebben toen vooral ervaringen uitgewisseld en gezocht naar het doel dat ik precies had bij deze dag. Dat was voor mijn vooral informatie inwinnen, observeren en ervaren. Daarna heeft Margot haar hond Morris erbij gehaald waarbij ze me eerst vertelde dat als hij binnen zou komen dat ik hem dan moest negeren. Toen hij binnen kwam was hij even nieuwsgierig maar ging al snel ergens in de ruimte rustig liggen. Margot vroeg mij om Morris aan te lijnen en even rond te lopen in de ruimte op de manier waarop ik dit zou doen. Ik knielde bij Morris en liet hem eerst kennis maken met mijn geur, daarna heb ik zijn riem omgedaan en ben ik gaan lopen. Direct reageerde hij op mijn energie. Ik merkte dat ik een erg rustige energie uitstraalde waardoor Morris direct ging liggen op de momenten dat ik stil bleef staan. Daarnaast liet Morris mij meteen zien wat er met mezelf gebeurde, ging ik teveel in mijn hoofd zitten en liet ik mijn gevoel los dan deed Morris ook niet wat ik wilde.
Bam, in 2 minuten had Morris mij al gespiegeld, hij liet me precies zien wat al jaren mijn probleem is. Ongelofelijk.
Toen ik mijn gedachte wat meer los wist te laten kon ik echt gaan verbinden. Vanaf dat moment was ik ook vertrouwen op aan het bouwen. Nadat ik de tijd had genomen om echt met Morris te verbinden (emotioneel maar ook fysiek) volgde hij zonder problemen en kwam hij zelfs steeds naar mij toe i.p.v. ik naar hem. Ook als we niet met de oefeningen bezig waren ging hij tegen me aanliggen. Prachtig hoe een hond je precies laat zien wat je eigen emoties en gevoelens zijn.
Kort daarna kwam de oud cliënt van Margot. Het was twee jaar geleden dat zij bij Margot therapie gehad heeft. In het begin was ze nog wat schuchter in het ondernemen van acties met de hond. Dit was echter snel voorbij en gaan de weg werd ze alleen maar enthousiaster. Super om te zien hoeveel effect dit gehad heeft op dit meisje/jonge vrouw. Wat ik ontzettend bijzonder vond was de kern die ze direct raakte toen ze vertelde waarom dit zoveel geholpen heeft. Ze vertelde dat ze al zo lang binnen instellingen woont en altijd maar weer moet praten, praten en nog eens praten. Nu kwam ze verder zonder dat ze hoefde te praten. De hond leerde haar dingen zonder het gebruik van woorden maar juist door middel van spel en het spiegelen van emoties. We hebben anderhalf uur lang diverse oefeningen gedaan die ook tijdens therapie gedaan worden, wat een ontzettend innovatieve en speelse manier om kinderen na te laten denken over hun eigen handelen en de effecten hiervan.
Als ik deze dag moet beschrijven in één kernwoord voor mezelf zou het belangrijkste woord verbinden zijn. Om de hele dag de omschrijven vind ik één woord te kort doen. Het was creatief, innovatief, out of the box, interessant, gericht op basale emoties, speels en zeker ook maatwerk. Deze dag heeft mij nog meer duidelijk gemaakt wat het belang is van het gebruik van honden in de hulpverlening. Er zijn zoveel kinderen/jeugdigen die moeite hebben met het reguleren van hun emoties en zelfs het herkennen van hun emotie. Een hond weet deze altijd te spiegelen zonder moeilijke gesprekken en op een speelse, leuke manier!