Dat het werken met een hond leuk is hoef ik niet vaak uit te leggen aan mensen. Veel van hen zijn ook dierenliefhebber en weten zelf wel te bedenken welk effect het heeft op hun als er een hond in huis is. Bijvoorbeeld als ze verdrietig zijn dan komt de hond troost bieden. Hoe het werken met een hond er uit ziet in de praktijk moet ik vaak wel toelichten. Want gemiddeld genomen gaan mensen er van uit dat de deelnemers een uur lang op de grond liggen te knuffelen met de hond.
Na dat jongeren kennis hebben gemaakt met de hond die aan hun is gekoppeld, leren ze in kleine stapjes om samen te gaan werken. Voor een goede samenwerking hebben de jongeren veel vaardigheden nodig (wie niet?) en die vaardigheden leren ze maar al te graag voor een hond.
Voorbeeld; een deelnemer is gewend dat hij/zij met schreeuwen en dreigen vaak zijn/haar zin heeft gekregen. Tijdens de training leert de deelnemer vanuit de theorie dat een hond gemiddeld genomen bang voor je wordt als je schreeuwt en dat hij dan niet zo goed bij je in de buurt durft te komen. Dat belemmert de samenwerking. Ondertussen krijgt de jongere handvatten van mij wat wel wenselijk gedrag is. Namelijk als je kan handelen uit rust en duidelijk, zelfverzekerd overkomt zonder te schreeuwen of dreigen. En dit `nieuwe’ gedrag gaan we direct toepassen in de praktijk. Eerst zonder hond en daarna met de hond er bij. Dat laatste is natuurlijk het leukst en met een goed gevoel en vol nieuwsgierigheid naar de volgende training zal de jongere de training verlaten. Precies wat je nodig hebt om de jongere gemotiveerd te maken/houden.
Wat de meeste mensen ook gek vinden om te horen is dat ik niet zomaar elke dag met mijn honden de hele dag kan werken. Om het voorbeeld van hierboven aan te houden, er kan best een spanningsveld om de jongere heen hangen als ze werken met mijn honden wat zij op hun beurt feilloos oppikken. Nu zijn ze daar op getest en kunnen mijn honden wel wat hebben maar als ik dit elke dag of de hele dag zou doen dan kunnen mijn honden gestrest of overbelast raken.
Dus al met al, er is een hoop om rekening mee te houden. Dat heb ik de laatste maanden in de praktijk ervaren met Jip; de enige hond waar ik mee werk die niet bij mijn eigen roedeltje woont. Jip is een golden retriever en wordt een dagje ouder. Hij doet met zijn eigen baasje soms mee aan een combi sport wedstrijd in het weekend en om de week op woensdag traint de oudste dochter van het gezin met Jip. Jip blijft ontzettend veel plezier houden in alles wat hij doet maar het gaat wel een tandje langzamer. Hij is sneller moe en ik moest steeds meer rekening houden met zijn agenda. Als hij in het weekend een wedstrijd had gelopen was het soms echt te veel als ik hem maandag mee zou nemen om te werken. En als hij in die week op woensdag ook een training gepland had staan werd het wel wat veel als hij ook een dag met mij op pad zou gaan.
We hebben daarom met elkaar besloten dat Jip niet meer mee gaat om hele trajecten te begeleiden. Jip gaat met CoHond pensioen. Vorige week heb ik de laatste reguliere training met hem gehad. En wat hebben we genoten en we hebben samen super mooie resultaten behaald met de deelneemster!! Minder ruzie thuis, veel relaxter in haar vel, minder hyper, duidelijker in haar communicatie. Wat zijn wij trots!! En wat zal ik Jip missen op de werkvloer. Zijn gekke clowneske gedrag, zijn charmante blonde lokken en zijn lach op zijn gezicht waar iedere deelnemer weer als een blok voor viel. Met een grote glimlach denk ik terug aan al die jongeren die we samen hebben mogen helpen en aan al die mooie resultaten. Aan alles wat we hebben meegemaakt. En….wat ik allemaal heb mogen leren van Jip.
Lief baasje van Jip; bedankt voor het vertrouwen de afgelopen jaren dat ik elke week weer kreeg als ik met jullie hond op pad ging. We hebben genoten!!
