Alles wat je aandacht geeft groeit…..
Met Jip train ik een jongen die bij aanvang van de training veel angsten kende. Die angsten zorgden er voor dat hij bijna nergens meer kwam. Hij durfde niet bij iemand te logeren, durfde niet alleen naar school en zat eigenlijk bijna hele dagen thuis. Mede dankzij de hulp die geboden wordt in het gezin gaat het momenteel gelukkig wel al een stuk beter. Toch heeft de jongen meer nodig dan alleen hulp thuis om sterker in zijn schoenen te komen te staan. Aangezien hij ook angst heeft om situaties met nieuwe mensen aan te gaan is er gekozen voor de training van CoHond. Door contact te maken via de hond is deze vorm van hulpverlening perfect voor deze jongen.De eerste training kwam de jongen met zijn ouders en zusje. Hij maakte met mij weinig contact en was erg onrustig. Tot Jip er bij kwam. Ik zag zijn gezicht gaan stralen.
Jip was heel blij om te mogen trainen en deze jongen te ontmoeten. Eigenlijk start daar al het geven van complimenten. Jip is blij om de jongen te zien en begroet hem vrolijk.
De eerste training kostte best wat energie van de jongen. Op dat moment ging hij nog maar twee keer per week een uur naar school. Je kan je voorstellen dat zijn concentratie niet heel groot was. Wat deed hij zijn best en wat heeft hij het knap gedaan! Hij heeft het de hele training goed volgehouden. Het viel me op dat hij het ongemakkelijk leek te vinden om deze complimenten van mij te krijgen. Dat zag je aan zijn hele houding. Ik kom dat tijdens mijn werk wel vaker tegen. Jongeren die gaan lachen als ze een compliment krijgen of zelfs direct na een compliment negatief gedrag laten zien.
Jongeren die in een moeilijke fase van hun leven zitten laten niet altijd even gezellig en positief gedrag zien. Of ze dit bewust of onbewust doen, ze raken er aan gewend dat ze vaak negatief bekrachtigd worden. En wat je aandacht geeft groeit…….als dat een poosje aanhoudt en jongeren al niet veel zelfvertrouwen hebben van zichzelf kunnen ze zomaar gewend raken aan het gevoel dat ze toch niks goed doen. En daar gaan ze zich vervolgens ook weer naar gedragen…..
Ook de jongen die ik train met Jip is was door allerlei omstandigheden redelijk gewend om te horen wat er niet goed ging. Gelukkig zag ik al snel veel positieve veranderingen tijdens de training. Hij kroop langzaam uit zijn schulp en bouwde snel veel zelfvertrouwen op. Wat ik nu vooral zie is dat hij heeft leren doorzetten, volhouden en dat hij volop geniet. En Jip vindt het super leuk om met de jongen samen te werken en is altijd erg blij als hij de jongen weer ziet.
En wat super mooi is om te zien; de jongen geniet nu volop van de complimenten die hij van mij krijgt.