Lieve, lieve, lieve Luca, mijn maatje.
In goede tijden hebben we honderden kilometers gewandeld met de kinderen, lag je te slapen naast het hockeyveld in de keeperstas en was je geduldig aan het wachten tot ik eindelijk weer eens was uitgekletst met wie we onderweg dan ook tegen kwamen.
In mindere tijden hebben we samen kilometers gewandeld en was je de reden om de deur uit te gaan en onder de mensen te komen.
Jij hebt mij geleerd om mijn hart te volgen. Je bent de reden geweest om CoHond te starten omdat je ontzettend geschikt was om mijn hulphond te zijn. Je was ineens niet alleen mijn maatje maar ook mijn collega. Overal ging je mee naar toe. Voor een hulphond was je eigenlijk al redelijk op leeftijd maar je drive, je wil en vooral je plezier straalde nog van je af! Samen hebben we heel wat jongeren een stap verder geholpen.
Twee jaar geleden ben je aan je keel geopereerd omdat je stemband verlamde en je het steeds benauwder kreeg. Terwijl elke hond na zo’n ingreep een nachtje moet blijven werd ik in de middag al gebeld of ik je kon komen halen. Je was zo wakker en actief dat de artsen het zielig vonden om je nog een nachtje in je hokje te laten zitten. Direct na de operatie was je weer helemaal het mannetje en waren de pijnstillers al snel overbodig. We hebben stiekem wel om je gelachen want je blafte na de operatie als een schorre zeehond.
De operatie was dan wel levensreddend maar het nadeel was dat je je snel verslikte en daardoor regelmatig een longontsteking kreeg. Vorig jaar winter was het zo heftig dat ik ineens voor het eerst werd geconfronteerd met het feit dat je ook wel eens dood kon gaan. Maar ook toen bleef je kwispelen en doorgaan. Tot het einde van 2015….. Je was misselijk en verloor je eetlust. Na onderzoek bleek je een leverontsteking te hebben. Heftig en erg pijnlijk maar misschien nog wel te boven te komen met medicijnen. Die hoop hadden we tot gisteravond…. Na dat je weer je eten had laten staan hebben we even gewandeld. Op de terugweg wilde je niet meer lopen en eenmaal thuis aangekomen wilde je niet meer naar binnen. Je had echt heel veel pijn. Bij de dierenarts aangekomen heb ik je naar binnen gedragen omdat je de kracht niet meer had om te lopen. Je lijf kon het niet meer aan.
Vandaag hebben we je gedag gezegd. De kinderen, Morris en Yindee en ik. Gelukkig heb je Morris en Yindee nog kunnen helpen opvoeden. Ik als mens had het niet beter kunnen doen. Yindee en Morris leken ook wel te merken dat het niet meer goed zou komen. It’s the circle of life.
Jij hebt mij geleerd mijn hart te volgen….
Herinneringen liggen bij mij altijd vast in muziek. En ook vandaag kwam er een nummer voorbij op de radio waarvan de tekst ineens een hele andere betekenis kreeg.
Follow, follow the sun
and which way the wind blows
when this day is done
Tomorrow is a brand new day for everyone. A brand new moon and a brand new sun.
Many moons have risen and fallen long, long before you came
So which way is the wind blowin’,
and what does your heart say?
Muziek : Follow the sun