Lieve Jip is niet mijn eigen huishond. Hij is wel de reden dat ik met dit werk ben begonnen.
Jip is door mijn vriendin aangeschaft door met een doel. Ze heeft een dochtertje met een autistisch spectrum en Jip is destijds in huis gekomen om haar dochtertje te ondersteunen tijdens haar ontwikkeling. Tegenwoordig zijn er hele mooie programma’s om mensen en honden te begeleiden als er een vraag is om een `autisten geleiden hond’. Zo ver is het bij Jip uiteindelijk niet gekomen, dat was niet nodig. Jip is nu gewoon een extra bijzondere huishond.
Door dat mijn vriendin zo intensief met Jip zijn opvoeding bezig destijds ben ik op het idee gekomen om de opleiding tot topdog trainer te volgen. Op die manier kon ik mijn werk en mijn passie mooi samen laten komen en in een professionele vorm gieten. Het werk nam toe en een extra hond om in te kunnen zetten is wel zo prettig. Langzaamaan ontstond het idee om met Jip te gaan werken. Toch heeft het bij mij best lang geduurd om het idee ook om te zetten naar de praktijk. De twijfel of ik het wel zou kunnen, of we wel genoeg op elkaar ingespeeld zouden zijn, of ik de verantwoording wel aan wilde gaan om met de hond van mijn vriendin elke week op pad te gaan. Het eerste traject dat we samen werkten is mijn vriendin er ook van het begin tot het einde bij geweest. Dat was heel fijn. Daarnaast ben ik zo vaak mogelijk mee gaan wandelen. Sinds ik zelf trajecten met Jip werk slaapt hij elke week bij me. Hij voegt in het gezin of het nooit anders is geweest. Al die tijd die we hebben geïnvesteerd heeft er voor gezorgd dat we nu een super team zijn samen.
Mensen vragen zich wel eens af welk plezier je de hond doet met dit werk. Nou in mijn geval staat Jip al bij mijn auto als ik de straat in rij. Als je zijn enthousiasme zou zien dan weet je het antwoord wel!