fbpx Skip to content

Als Topdog trainer met psychosociaal Hulphond heb ik 2 banen in 1. Ik ben jeugdhulpverlener én dierbegeleider. Nu ik al weer ruim 6 jaar mijn honden heb toegevoegd aan mijn werkzaamheden gaan sommige handelingen, ideeën en/of inzichten vanzelf omdat ze echt `in mijn systeem’ zitten. Toch maakt het werken met honden dat ik altijd moet blijven reflecteren. Gelukkig! De honden geven namelijk heel veel terug. Als je wil zien wat ze te vertellen hebben laten ze je nadenken over je eigen gevoel, handelen en functioneren. Dat gaat als vanzelf omdat mijn honden altijd hun eigen interventies doen richting mensen.

Yindee reageert altijd op haar manier op spanning en hoogoplopende emoties. Zo kan ze bijvoorbeeld (afhankelijk van de situatie) tegen iemand opspringen of juist met een grote boog om iemand heen lopen. Welke interventie ze ook doet, ze geeft met haar actie altijd iets mee om over na te denken. Tijdens het werken met jongeren gebruik ik die informatie om te verwerken in mijn training. Dan kan ik wat meer aansturen op de zachte, lieve kant van een jongere of juist op de iets assertievere kant. Afhankelijk van de leerdoelen en wat mijn hond spiegelt.

Toen ik foto’s terug keek van de workshop bij de Koppeling van Spirit! jeugdzorg, zag ik Yindee aan de lange lijn. Bijna zonder na te denken deed ik haar tijdens mijn workshop aan deze lijn. En ik denk zelfs dat het de groep wellicht niet eens is opgevallen dat ik dit deed of waarom. Dit is zo’n mooi voorbeeld van een handeling dat als vanzelf gaat omdat ik zo intensief samenwerk met mijn eigen hulphonden.

Tijdens mijn workshop liep er spanning op bij 2 jongeren op het terrein. Zij liepen van het ene gebouw naar het andere, er liep leiding bij en ook de deelnemers van mijn workshop reageerde met alertheid. Ondertussen zag ik Yindee haar oren spitsen, die jongens in de gaten houden en de situatie volgen. Ik deed haar aan de lang lijn om haar te beschermen. Je hebt kans dat ze anders ook een interventie had gedaan naar die jongens. Net zoals ze doet als ik in het park loop. Als er bijvoorbeeld iemand is gevallen of angstig raakt als er 2 honden ernstig geluid maken tijdens spel o.i.d. Ik vind dat mooi om te zien. Ook dan doet Yindee haar interventie richting die mensen. Al ziet niet iedereen op dat moment haar goede intentie. Want ja, ze kan dan ook opspringen, in je gezicht likken of tegen je aan komen staan zodat je haar kan aaien en je spanning daardoor laat wegvloeien.

Omdat dit gedrag bij mensen vaak irritatie oproept (door onwetendheid) is het mooi voer voor een discussie. Ik leg het vaak al niet eens meer uit. Eigenlijk zonde want juist het stukje in bescherming nemen van je hond hoort bij `ons beroep’ en kan een ander weer een nieuw inzicht geven. Niet alleen als jeugdhulpverlener maar ook voor de zogenaamde kantoorhonden en aai honden. En dit was daar een mooi praktijkvoorbeeld van. Ik nam Yindee in bescherming, zonder na te denken en al automatisch zonder het uit te leggen.

Gelukkig is niet elk gedrag dat automatisch gaat negatief of een valkuil te noemen. Deze automatische handeling van mijzelf vind ik prima. En dat zal ik de volgende keer dan ook gewoon weer uitleggen.

 

 

Back To Top